Walvis & co. Illustraties van Annemarie van Haeringen
Drie Gouden Penselen, een paar Zilveren en nog een lijst andere prijzen won Annemarie van Haeringen al met haar prentenboeken. Het Literair Museum koos er een aantal uit en laat daaruit de beste originele illustraties zien. Een kamervol dierentekeningen, maar ook sprookjesachtige werk, van prinsessen tot heksen. Jonge bezoekers (5 - 16 jr) kunnen aan de slag met kijk-, lees- en tekenopdrachten.
Annemarie van Haeringen groeide op tussen twintig katten, drie honden, een pony, konijnen, hazen, schildpadden, muizen, kikkers, kippen… Geen wonder dat ze een voorliefde voor dieren heeft in haar prentenboeken. Zo is Sneeuwwitje uit "Sneeuwwitje breit een monster" één van haar geiten. Geit Dora krijgt inmiddels ook haar eigen boek: "Eén monster te veel". Niet verwonderlijk dan dat het Literair Museum ruime aandacht geeft aan haar dierenillustraties en haar talrijke prentenboeken met beestige hoofdrollen. Die maken van het Museum een ware Literaire Dierentuin. Opgepast, niet voederen!
De prentenboeken van Annemarie van Haeringen, zowel die ze zelf schrijft als die ze illustreert bij tekst van andere auteurs, vallen op. Door een heel kenmerkende eigen stijl zijn alle boeken met haar illustraties meteen herkenbaar. Grote prenten met sobere en speelse tekeningen, rustige en doordachte kleurvlakken vol beweging, heldere en duidelijke beelden. Haar techniek is divers: ze maakt vooral gebruik van aquarel, maar ook van ecoline of kleurstiften, ze hanteert zowel inkt als potlood. Ze past haar techniek aan aan het onderwerp: voor "De tuin van de walvis" bijvoorbeeld, dat veel in- en onderwaterscènes heeft, vloeien inkt, verf en ecoline in elkaar over, wat Annemarie "nat-in-nat werken" noemt. Met het uitlopen van de aquarellen krijgen de tekeningen een dynamisch en levensecht gevoel vol warmte en actie. Van Haeringen is niet bang voor felle kleurcontrasten en grote kleurvlakken. Zo komen haar tekeningen nog beter uit. Voor "De parkiet, de zeemeermin en de slak" gebruikte ze dezelfde kleuren Linel gouache die Matisse gebruikte: “Tot mijn grote verbazing kon ik dat merk nog krijgen.”
In de grote kamer van het Literair Museum kun je haar dierentekeningen bewonderen, aangevuld met schetsboeken en storyboards. In de aangrenzende kleine kamer komt haar meer sprookjesachtige werk tot zijn recht, tot leven gebracht door uiteenlopende personages, van prinsessen tot heksen. Zo mogelijk spreken deze haar lezers nog meer aan. “Dat prentenboeken een heel diepe indruk kunnen maken, moet je niet onderschatten”, zegt ze. “Als ik weleens hoor dat kinderen een van mijn boeken mee naar bed willen nemen en het steeds weer opnieuw willen horen, totdat die ouders er helemaal gestoord van worden, denk ik: goed zo, dat is wat ik wilde!”
Gestoorde ouders en hun kinderen zijn welkom in het Literair Museum om het originele werk van Annemarie van Haeringen van dichtbij te komen bekijken. Ook op zolder zijn tekeningen te vinden uit haar bekende Kleine Ezel-boeken en uit de reeks rond De boze heks. Jonge bezoekers (5-16 jaar) kunnen er dankzij aan hun leeftijd aangepaste opdrachten nog meer beleven. Voor 16+ zijn geleide bezoeken mogelijk.
************************************************************************************
Annemarie van Haeringen (°1959 Haarlem) volgde in Tilburg een lerarenopleiding tekenen en handvaardigheid, maar besloot zich op de Rietveld Academie te bekwamen in illustratie om na haar afstuderen in 1983 als zelfstandig illustrator van kinder- en jeugdboeken aan de slag te gaan. In 1986 verscheen haar eerste boek "Kattesprongen en reuzestappen" dat zich bij het tijdschrift Bobo liet opmerken tot een Pluim van de maand. Ze werd een door uitgevers (vooral Lemniscaat en Leopold) en auteurs veelgevraagd illustrator. In 1990 verschenen de eerste delen van de reeksen "De boze heks" (op tekst van Hanna Kraan) en "Roosmarijn" (tekst van Lydia Rood).
De reeks waarvoor ze vandaag nog het bekendst is, is "Kleine Ezel". In 2000 verscheen het gelijknamige prentenboek van auteur Rindert Kromhout, met wie ze al eerder samenwerkte. Later zou Annemarie van Haeringen nog meer Ezel-boekjes maken. "Kleine Ezel en jarige Jakkie" (2001) won een Oostenrijkse Kinder- en Jeugdboekenprijs. In 1996 mocht zij voor de Kinderboekenweek het prentenboek "De koning bakt een huis" maken, over een pad zonder schild. In 2007 deed ze dat weer, ditmaal met Tonke Dragt, wat "Wat niemand weet" opleverde, over zee-eenhoorns of narwals. Dat niet enkel dieren haar inspireren bewijst "De kleine jager", dat gebaseerd is op een reis door Kenia, of "De boom en het meisje" na een reis naar Nicaragua. In 2000 maakte ze met Sjoerd Kuyper het Kinderboekenweekgeschenk "Eiber!" Tussen 1994 en 2003 vulde ze haar oeuvre aan met filmpjes voor de VPRO naar de dierenverhalen van Toon Tellegen, wiens "Plotseling ging de olifant aan" ze illustreerde in 2004. Afgelopen jaar verscheen bij Querido Tellegens "De tuin van de walvis" met tekeningen van Annemarie van Haeringen, waarvan er op de expo te zien zijn. “De verhalen van Toon Tellegen raken bij mij een snaar: je wordt meegevoerd naar een wereld waar je graag wil zijn.”
Nog meer recent én bekroond werk is in het museum te bekijken. Bijvoorbeeld uit "De parkiet, de zeemeermin en de slak" (2015), dat ze in opdracht van het Stedelijk Museum Amsterdam maakte bij de tentoonstelling rond haar held Matisse. Maar ook uit "Sneeuwwitje breit een monster" (2014), dat vorig jaar zowel een Zilveren Penseel won als een Gouden Plaque op de Biënnale van Bratislava. Ook "Coco of het zwarte kleine jurkje" (2013), gemaakt ter gelegenheid van een Coco Chanel-expo in het Gemeentemuseum Den Haag en ook aanwezig op de tentoonstelling in het Literair Museum, was goed voor een Zilveren Penseel. Het maakt haar niet uit of ze een boek in opdracht maakt of op eigen initiatief: “als je maar begeesterd raakt door het onderwerp.” Een Zilveren Griffel (als auteur dus) won ze in 2003 voor haar boek "Het begin van de zee". Gouden Penselen won Annemie van Haeringen al drie keer: voor "Malmok" (van Sjoerd Kuyper, 1999), voor "De prinses met de lange haren" (2000) en voor "Beer is op Vlinder" (2005), dat ze maakte voor het Museum voor Communicatie. Tekeningen uit deze drie prentenboeken zijn te zien in de tentoonstelling. Verder is er nog werk te zien uit "De Koningin die niet kon kiezen" (2006), "De jongen die zijn brood knipte" (2008), "JoJo het slangenmeisje" (2011) en "Ik wil ook!" (tekst Bibi Dumon Tak, 2013).
Toon kaart
Villa Verbeelding
Bampslaan 35
3500 Hasselt
Originele datums:
Open op:
- Woensdag 14:00 17:00
- Donderdag 14:00 17:00
- Vrijdag 14:00 17:00
- Zaterdag 14:00 17:00