Ons huis lijkt op een walvis
Dertien leerlingen, een theatermaker, een schrijver, een scenograaf en een kostuumontwerper verwelkomen je in een huis. Ons huis lijkt op een walvis markeert het eindpunt van een langdurige samenwerking tussen Inne Goris en basisschool Imelda. In de voorstelling vertellen de leerlingen over hun verdriet, slapeloze nachten en over de plek van kunst in het dagelijkse schoolleven.
Vier jaar geleden klopte theatermaakster Inne Goris aan bij basisschool Imelda in Sint-Jans-Molenbeek met de vraag of de school zin had in een theaterproject. Het was de start van een intense samenwerking.
Theatervoorstellingen als vertrekpunt
Tijdens de eerste twee jaar werden er kortere trajecten op poten gezet en gingen de leerkrachten regelmatig samen naar theatervoorstellingen kijken die dan weer het vertrekpunt vormden voor theaterworkshops met leuke werkvormen.
Jezelf uitdrukken via beweging
Het derde jaar kozen de leerkrachten specifieke thema’s als vertrekpunt voor langere workshops en er werd een brug geslagen met het Kaaitheater voor repetitieruimte en toonmomenten. Ook werd er gezocht naar verschillende manieren om creatief met taal aan de slag te gaan. Taal is heel wat leerlingen vaak nog een struikelblok. Tijdens de theaterworkshops ontdekten ze dat ze zich ook kunnen uitdrukken via beweging en dat taal niet het enige middel is om een verhaal te vertellen.
Toch koos Inne er bewust voor om ook in te zetten op taal. Daarvoor sprak ze Pieter Delfosse aan om schrijfworkshops te organiseren. Elke klas werd gestimuleerd om een unieke theatertaal en eigen tekstmateriaal te creëren, een taal zonder goed of fout die tot de verbeelding spreekt. Waarom zou een schrijffout niet het vertrekpunt van een mooie monoloog kunnen zijn?
Huis
Het vierde jaar werkte de hele school rond één centraal thema: huis. Toen ontstond het idee om met een kleine groep leerlingen uit verschillende klassen aan een voorstelling te werken. Maar liefst één derde van de school wou meedoen!
De groep repeteerde wekelijks en het vroeg heel wat geduld van leerlingen, ouders en begeleiders om van deze bende een echte groep te maken. De ouders werden nauw bij de voorstelling betrokken door open repetities en regelmatige toonmomenten. Bovendien werd aan de leerlingen een totaalervaring meegegeven van wat er allemaal bij theater maken komt kijken, dit door de medewerking van Pieter Delfosse (schrijver), Koen Broos (fotograaf), Lotte Boonstra (kostuumontwerp), Stef Stessel (scenografie en licht) en het Kaaitheater (productie en presentatie).
Verder denken dan goed of fout
'Als ik terugblik op het maakproces, heb ik het gevoel dat alle leerlingen zowel op als naast de scene op hun eigen manier erg veranderd zijn, niet enkel als speler ook als mens', vertelt Inne. 'Ze luisteren naar elkaar. Ze hebben lef en ze geven minder snel op. Ze zijn zelfstandig, regisseren zichzelf en nemen verantwoordelijkheid. Ze durven vertrouwen op hun lichaam en schetsen beelden met taal.'
'Drama, en kunst in het algemeen, is een absolute meerwaarde binnen het onderwijs. Het stimuleert leerlingen om verder te denken dan goed of fout. Het motiveert hen om andere werelden en vooral andere talenten te ontdekken, om verbindingen te maken. Er wordt soms te snel gezegd dat kinderen geen fantasie hebben. Ze hebben dat wel, maar het is aan ons om manieren te zoeken om dit bij hen aan te wakkeren, om de juiste sleutels te vinden.'