Spiegeltje, spiegeltje ...
Wat:
muzische vorming, filosoferen met kinderen en jongeren, over aardig en gelukkig zijn.
Voor leerling(en) en leerkracht(en)/ deelnemers en begeleiders.
Doelgroep:
(Buitengewoon) onderwijs (kleuter, lager, secundair en Okan) en jeugdzorg.
Inhoud:
In het contact met de ander op school, op straat, thuis of waar dan ook,
ontstaan meningsverschillen en conflicten door de dualiteit in ons denken.
We beoordelen iets, de ander, als goed of slecht, maken onderscheid tussen jongen en meisje, jong en oud, hoe mensen eruit zien, religies, naties, sociale lagen enz.
Van daaruit voelen we liefde of haat, vrede of onvrede, geluk of ongeluk, en gevoelens die ons beperken in contact met de ander.
In alle openheid van spel en plezier, ontladen we spanningen en komen in die ‘ruimte van betrokkenheid en veiligheid’ , waar we werken rond waarheid-denken en redeneren, met gespreksonderwerpen (Wie ben ik?- Ben ik hetzelfde als anderen?, Ben ik gelukkig met veel geld?, Kijk ik graag in de spiegel? -ect) die geruisloos en met een luisterend oor tot diep in ons dringen.
De rust en de kalmte in onze geest activeert onze executieve functies en kunnen we het filosoferen aan.
‘Zelfs al werd je astronaut en zou je andere planeten ontdekken,
toch zou dit niet kunnen tippen aan de ontdekking van je eigen Zelf,
gewoon hier op aarde.’ Mooji
Methodiek:
We werken ervaringsgericht met een muzische grondhouding (speels en creatief) aan het agogische (persoonlijke ontwikkeling) van leerlingen en leerkracht(en)/ deelnemers en begeleider(s).
Filosoferen en fysiek theater.
Geïnspireerd door Geweldloze Communicatie (M Rosenberg en Human Matters) en Traumasensitief lesgeven.
