Boekenjuf Isabelle | 'Ik wil de vonk in hun ogen zien'

Drie jaar geleden begon juf Isabelle met enkele collega’s bijscholingen rond lezen te volgen. 'Dat heeft het vuur in mij doen ontploffen. Wat een kwartier lezen bij een leerling teweegbrengt, is echt ongelooflijk.' En omdat het geen nut heeft om bijscholingen te volgen en dan de kennis voor jezelf te houden, maakt ze sindsdien haar collega’s warm voor boeken.

Leerling met mondmasker leest 'Kiekeboe'-strip

Plastic boxen met non-fictie, fictie en strips

'Mijn mond viel letterlijk open toen ik alle methodes en manieren om aan boekpromotie te doen ontdekte. Alleen op een eiland, dan gebeurt er niks. Daarom deelden we onze kennis met collega’s, samen met foto’s van zaken die we al uitgeprobeerd hebben. Via een WhatsApp-groep en mail blijf ik hun tips geven. Dat enthousiasme heb ik wel in mij en er zijn al heel wat leerkrachten mee.'

'Een boekencafé is de favoriet van mijn leerlingen. Dat hapje en drankje terwijl ze hun boek voorstellen aan elkaar vinden ze fijn. Bij boekbesprekingen stellen ze wel eens voor mij onbekende titels voor. 'Het dagboek van Nurdius Maximus' heb ik zo ontdekt. Dat lees ik dan als zij aan het kwartieren zijn. En als het leuk is, koop ik zo’n boek ook aan.'

Wie is Isabelle Van Wolvelaer?

School:
Juf in het zesde leerjaar in Simabu, Vrije Basisschool Sint-Martinus in Burcht

Favoriete kinderboek:
'Springende pinguïns en lachende hyena’s', Marije Tolman en Jesse Goossens

Waar liggen nog boeken op de salontafel?

'We moeten zulke initiatieven wel nemen, want we hebben veel leerlingen die thuis geen Nederlands horen. Daarom gaan we ons taalteam ook weer nieuw leven in blazen. Punt 1 op de to-dolijst: onze gezinnen ondersteunen zodat er een taalrijk aanbod komt. Lezen is immers de ladder naar leren. Als je niet begrijpt wat er staat, hoe kan je dan een vraagstuk oplossen? De leesmicrobe helpt om te kunnen worden wie en wat je wil worden. Ouders die me een foto sturen van een leerling die voor zijn zus voorleest, daar doe je het toch voor?'

'Ouders die me onverwacht een foto sturen van een leerling die voorleest voor zijn zus. Daar doe je het toch voor?'

'In de klas zijn er gelukkig heel veel boeken. Tijdens het kwartieren lezen de leerlingen wat ze willen en waar ze willen. We doen dat na de speeltijd in de voormiddag. Ideaal om akkefietjes achter je te laten en het stressniveau te verlagen. Ook buiten bij mooi weer is het heerlijk lezen. Of in de kelder met een zaklamp. De leerlingen hebben een leestas waarin hun zelfgekozen boeken zitten. Die mag ook mee naar huis. Als ze willen wisselen, dan kan dat op elk moment. Ze houden een leesportfolio bij en moeten als huiswerk al eens naar de bib gaan in plaats van alleen op de computer op te zoeken. Lezen zit ook in het contractwerk en we verbinden boeken aan wero-thema’s. Als ik de oude muntencollectie van mijn overleden schoonvader of een mammoettand van thuis meebreng, dan linken we daar dus boeken aan.'

Lestips van Juf Isabelle

Kwartierlezen

'Bij kwartierlezen kies je ervoor om elke dag minimum 15 minuten te lezen. Je leerlingen lezen vrij, eventueel op een door hen gekozen plek. Ze kiezen zelf wat ze lezen. Een klein ritueel met een grote impact op het leesniveau en het leesplezier!

Boekentoren in de leerkrachtenkamer

'Ik zorgde voor een boekentoren in de leerkrachtenkamer. Leerkrachten kunnen daar boeken komen halen die leuk zijn om rond te werken in hun klas. Op die manier zijn collega’s bereid om er ook hun eigen boeken bij te zetten.'

Overal een boek voor het raam

'Als corona er niet was geweest, dan hadden we onze gemeente omgedoopt in Boekenburcht. De eerste schooldag hadden we aan alle inwoners gevraagd om een jeugd- of prentenboek voor het raam te plaatsen, zodat leerlingen op weg naar school allemaal boeken zagen. Zo moedigt de gemeenschap onze leerlingen ook mee aan en onderstreept ze dat lezen een verschil maakt. Daar is heel goed op gereageerd. Met versleten boeken gingen we ook nog een echte burcht bouwen op de speelplaats.'

De Bookflix

'Ik heb een Bookflix-boekenrek in de klas. Een beetje zoals bij Netflix zet ik daar nieuwe titels en suggesties in de kijker. Ik zou in de toekomst voor verschillende literatuurgenres een eigen Bookflix-rek willen maken.'

'De boeken in mijn klas zijn een mix van exemplaren die de school of ikzelf aankocht. Sommige belandden hier omdat mijn eigen kinderen eruit gegroeid zijn of ze komen van leerlingen thuis. Ik ben bovendien de contactpersoon van de school met de bib. Ook via die weg krijgen we veel materiaal. Dat is handig voor onze nieuwe, jonge leerkrachten. Hun klasbib moet immers nog groeien, maar ze weten dat ze altijd in de mijne kunnen komen neuzen. We geven ook boeken over de klassen heen door.'

De Beste Boekenjuf/meester van het jaar

De prijs voor de Beste Boekenjuf/meester beloont leerkrachten (kleuterschool en basisschool) die een concrete en dagelijkse inzet tonen voor leesbevordering en het werken met kinderboeken in de klas. In het magazine brengen de kandidaten hun verhalen en je vindt er massa's tips en tricks rond lezen en leesplezier in de klas.

Beste Boekenjuf/meester is een initiatief van CANON Cultuurcel in samenwerking met Iedereen Leest en Vlaamse kinder- en jeugdboekenuitgevers.

Nomineer jouw kandidaat

Wie besmet jou met zijn of haar passie voor (voor)lezen? Wie vult de boekenhoeken op school met een rijk en recent aanbod? En wie wakkert in jouw team het leesvuur aan? Kortom, welke juf of meester heeft op jouw school het grootste hart voor boeken? Ken jij zo iemand? Nomineer je kandidaat via dit formulier.

Voorlezen aan de kleuters

'Voor corona gingen we met de leerlingen van het zesde leerjaar ook wekelijks bij de kleuters voorlezen. De collega’s daar geven de boeken op zodat we in het juiste thema zitten. Mijn leerlingen oefenen samen tijdens het kwartieren en gaan dan voorlezen. Ze maken er verhaaltjes bij, verkleden zich. Ik leer het hun bij het begin van het schooljaar met het boek Anton kan toveren. Ik doe dan voor hoe je je inleeft, welke vragen je kan stellen… Voor leerlingen die het moeilijk hebben met taal, is dat voorlezen aan de kleuters heel laagdrempelig. Een jongen met dyslexie die niet graag las, vroeg nadien: “Mag ik dat nog eens doen?”. De vonk in die ogen zien, dat is mooi.'