Bordalo achterna: deze school maakt een 3D-uil als uithangbord

Marjan Martin is kleuterleidster in de derde kleuterklas. ‘Het uithangbord op de schoolmuur aan de straatkant had zijn tijd wel gehad. Ik had dat 15 jaar geleden gemaakt en had zin om met mijn 20 kleuters die uitdaging nog eens aan te gaan. Iets beeldends, met een wijze uil, dat wilden we graag. Het vijfde leerjaar van collega Ann Deryckere had verleden schooljaar al rond 3D gewerkt. Ze bouwden toen een 3D-printer. Als we die 2 ideeën en 2 leeftijden koppelden, kregen we een interessant project.’ 

Ondersteuning van het cultuurcentrum

Maar hoe werk je zo’n creatief concept uit? De school klopte aan bij Mieke Vandecandelaere van het Cultuurcentrum Kortrijk. Zij begeleidt en stimuleert scholen in hun creatieve processen. ‘We nemen het niet van de leraren over, maar zoeken mee naar mogelijkheden, naar subsidies en naar mogelijke partners. Zo bouwt een lerarencorps gemakkelijker muzische ervaring op.’

‘Je haalt iemand binnen op school die je prikkelt en expertise doorgeeft’

Mieke zocht een geschikte kunstenaar om het traject te begeleiden. Via de Academie Kortrijk kwam ze uit bij leerkracht Maarten Verfaillie. Hij heeft een pedagogische achtergrond en werkt vaker met kinderen. Een pluspunt. ‘Je haalt iemand binnen op school die op een andere manier het project bekijkt en zo een stuk expertise doorgeeft aan een leraar. Dat prikkelt.’

Bordalo’s afvalbeesten

‘We gaan zelf dingen printen. Dat was ons idee’, vertelt Marjan. ‘Maar een kunstenaar voegt ook zelf iets toe, geeft ook insteken.’ Maarten introduceerde Bordalo bij de leraren en leerlingen. Die kunstenaar maakt afvalbeesten: metershoge vrijstaande sculpturen of muurinstallaties die helemaal opgetrokken zijn uit afval. In 3D.

‘Maarten toonde voorbeelden en vertelde hoe Bordalo werkt. In plaats van zelf vormen te printen, startten we een grote verzamelactie. Halve fietsen, oude zandbakken, een versleten motorhelm? Het was allemaal welkom in ons klein containerparkje. Zo toon je aan kinderen dat je ook met oud materiaal weer iets tofs kan maken.’

Action painting voor de achtergrond

‘Intussen kwam er nieuw paneel tegen de schoolmuur als achtergrond voor onze uil. Daar hebben we de leerlingen met ‘action painting’ op los gelaten. Net als Jackson Pollock dus. Met een kwast spatten en zwierden ze de verf op het bord. Ze vonden het geweldig om verf eens op die manier te mogen ervaren. Het resultaat is ook zo knap.’

Met het afval dat ze verzamelden, begon de groep een uil op de grond samen te stellen. ‘Wat gaan we gebruiken voor zijn bek, voor zijn ogen? Van alle delen afzonderlijk maakten we foto’s om dan een geheel te puzzelen. Dat was een uitdaging omdat de verhoudingen niet dezelfde waren. Uiteindelijk werd de uil op de grond samengesteld en bevestigde Maarten alles aan het bord.’ Een prachtig resultaat.

Leeftijddoorbrekend? Meerwaarde!

Dat een derde kleuterklas samenwerkte met een vijfde leerjaar bleek een grote meerwaarde voor dit project. ‘Kleine kinderen zijn nog meer bezig met de materie. Ze ontdekken al die oude voorwerpen en zien dan van de vijfdeklassers hoe je daar een bek mee kan maken. Die oudere leerlingen zoeken sneller naar iets figuratief, maar kwamen door de samenwerking terug los van hun manier van doen. Het was een interessante wisselwerking.’

Deze kleuters maken volgend schooljaar ook de overstap naar het eerste leerjaar. Dat betekent een ander gebouw, een andere speelplaats. ‘Omdat ze nu elke maand samenwerkten met de lagere school en de toekomstige zesdeklassers al kennen, geeft dat volgend schooljaar waarschijnlijk een andere dynamiek. Naast al de muzische doelen die we bereikten, is dat ook mooi meegenomen.’