Niets moet, alles mag!
Wat gebeurt er als je 42 jongeren uit de schoolomgeving haalt en ze samenbrengt voor een onderzoek- en creatieproces? Het Vrije Instituut voor Secundair Onderwijs (VISO) uit Gent nam de proef op de som. Drie dagen lang dompelde de school de leerlingen van het tweede jaar onder in de wereld van beeld en beweging bij Jeugdtheater Larf!. Hun motto? ‘Niets moet, alles mag!’
Het VISO vertrok voor het project ‘BE(ELD)WEGING’ vanuit de gedachte dat iedereen maar al te vaak botst op prestatiedruk. Jeugdtheater Larf! liet de leerlingen kennis maken met de schilderijen van Servische kunstenaar Goran Djurovic en met drama en bewegingstechnieken.
Larf! nodigde de leerlingen uit om hun comfortzone te verlaten en een andere taal uit te proberen. Ze werden uitgedaagd om naar elkaar te kijken en te reflecteren over hun éigen energie in de ruimte. Hoe bewegen ze zich in de ruimte? Hoe bewegen ze zich tegenover elkaar? Hoe leren ze werken met hun lichaam en hun aanwezigheid in de ruimte? Onder begeleiding van de docenten van Larf! ontdekten de leerlingen zelf het antwoord.
Beeld als rode draad
In het dagelijkse leven worden onze leerlingen dagelijks met beeld geconfronteerd. Deze beelden moeten ze vaak op een razendsnel tempo verwerken’, vertelt Sofie Demeyer, leerkracht op het VISO.
‘Tijdens drie dagen onderzochten we stapsgewijs hoe we ruimte konden creëren om die beelden te interpreteren, te analyseren en te bespreken. Hoe kijken we naar beeld? Hoe ervaart de ander dit? En hoe vertalen we dit naar de ruimte, hoe vertalen we dit naar beweging? …’
‘De uitwerking van Larf! steeg uit boven mijn verwachtingen. Stapsgewijs werden de leerlingen binnengeloodst in een onbekende wereld. Het enthousiasme van de docenten en de veilige omgeving stelden de jongeren in staat om hun eigen mogelijkheden te ontdekken.’
Een boost voor leerling en leerkracht
‘Elke leerling kreeg er de ruimte om op zijn of haar manier op ontdekkingstocht te gaan’, zegt Sofie. ‘Dit project ging om hen en om hen alleen. Ze kregen het gevoel dat zij ertoe doen en dat hun stem waardevol is. Dit gevoel is een boost voor hun zelfvertrouwen. Daarnaast hebben we ook hard gewerkt rond collectief denken en handelen. Pubers zijn erg gericht op zichzelf en hun eigen behoeften. De input over het collectief denken en handelen was voor velen onder hen heel vernieuwend.’
Ook de leerkrachten werden uitgenodigd om samen met de leerlingen het onbekend terrein te verkennen. ‘Bij één leerkracht had ik het vermoeden dat het project voor haar ook iets persoonlijk kon betekenen’, vertelt Sofie. ‘Haar heb ik kunnen overtuigen om deel te nemen aan de sessies. De leerlingen vertelden me dat ze nu zo vrolijk voor de klas staat en dat de lessen voorbijvliegen. Ik ben blij dat dit project meedroeg aan de ontplooiing van zowel de leerlingen als de leerkrachten.’