OKAN in de Stadsschouwburg

De Cultuurcel en Diversiteitsdienst van Stad Brugge kwamen op de proppen met een projectvoorstel en betrokken de twee Brugse OKAN-scholen: GO! technisch atheneum Brugge en Technisch Instituut Heilige Familie. In totaal namen een honderdtal leerlingen deel van twaalf tot achttien jaar.

6 disciplines om uit te kiezen

‘De leerlingen krijgen 28 uur Nederlands per week, waarvan 4 uur integratie. Die integratie-uren besteedden we aan het project’, zegt Tony, OKAN-coördinator van het GO! technisch atheneum Brugge. ‘We werkten daarvoor samen met de Batterie, ze hebben een grote expertise in artistieke projecten.’

Tijdens de introductiesessies maakten de leerlingen kennis met alle mogelijke disciplines: dans, muziek, decor, theater, kostumering en visuals. Ze maakten hun keuze en gingen er in groepjes mee verder. Later kwam alles weer samen in één grote voorstelling.

Groeiende groep

‘Wij moesten zorgen dat ons lessenpakket nog kon doorgaan en het proces mee begeleiden’, zegt Tony. ‘Ondertussen zorgde Anne van de Batterie dat er opdrachten waren voor alle leerlingen. Een uitdaging, want bij ons komen er op elk moment van het jaar nieuwe jongeren bij. We zijn begonnen met 85 en uitgekomen met een groep van meer dan 100. Zij ging daar creatief mee om.’

Elk team zette zijn schouders onder een ander deel van het project. ‘Er was een groepje dat voor de kostuums zou zorgen. Sommige jongens hadden in Afghanistan in een naaiatelier gewerkt en konden die kennis handig aanwenden. Er was ook een groep bezig met decorbouw en elektriciteit. Sommigen waren zich voor hun studiekeuze in die richting aan het oriënteren.’

Samenwerken met andere klassen

‘Voor de lichtbakken werkten de OKAN-leerlingen samen met de afdeling Hout van het GO! technisch atheneum Brugge. Ook voor de kostumering, haartooi en schmink en de promotie trokken we naar andere klassen. Zo kwam er een intermenselijke, interculturele kant aan ons project.’

‘Ik denk dat geen enkele leerling een half jaar geleden besefte dat hij of zij vandaag voor een publiek op een podium zou staan. Ze hebben geleerd dat ze mogen geloven in zichzelf.’

Universeel thema

Anne van de Batterie licht het proces verder toe: ‘We wilden geen voorgekauwde dingen presenteren, maar werken vanuit de jongeren zelf. We verdeelden hen in groepen en begonnen een viertal weken ideeën te bedenken. Tegen dan begon het thema van het stuk vast te liggen: het ging over het universele, over voetbal. Iets dat heel herkenbaar en tastbaar is.’

‘Elk groepje werkte op zijn eigen manier rond die thematiek. Na verloop van tijd begonnen we meer en meer samen te werken. Met de begeleiders zaten we elke week samen om de neuzen in dezelfde richting te krijgen.’

De interesse voor cultuur is gewekt

‘De grote uitdaging was de grote hoeveelheid jongeren. Daardoor konden we niet altijd even hard in de diepte werken als we zouden willen. Maar door de opsplitsing in zes disciplines ging dat toch een beetje. De jongeren die er pas later bijkwamen, konden niet meer kiezen vanuit de introductiesessies. Het was ook niet meer mogelijk om hen in te passen bij bijvoorbeeld drama. Wel konden we hen inschakelen voor concrete hulp: bij de lichtbakken, om te filmen …’

‘Op de laatste repetitie merkte ik dat de jongeren de voorstelling zelf konden dragen. Dat is een goed teken. Sommige leerlingen kwamen zeggen dat ze na school nog cursussen willen volgen, bijvoorbeeld van fotografie. Hun interesse is dus zeker gewekt.’