De puntjes op de walvis

Siets Bloemen is leerkracht manuele technieken. In haar praktijklessen zitten de leerlingen van het Ensorinstituut samen met die van De Branding, een school voor jongeren met een autismespectrumstoornis (OV4 type 9). Ilse, leraar van De Branding, is haar co-teacher en zorgt voor ondersteuning. ‘Het is het eerste jaar dat we zo samenwerken’, vertelt Siets. ‘Voor iedereen was het zoeken. Begrip opbrengen voor elkaar, samen iets realiseren: die dingen zijn geen evidentie. Dit project kan hen naar elkaar laten toegroeien en hen een blijvend en zichtbaar resultaat bieden waar ze als groep trots op kunnen zijn.’

Dat ze voor een muurschildering kozen is niet toevallig. Het Ensorinstituut is enorm betrokken bij The Crystal Ship, het streetart-project van de stad Oostende. ‘Dit project sluit daarbij aan. Tijdens een wandeling kwam ik het werk van kunstenaar Wietse Hindryckx. Het is heel toegankelijk van stijl. Ik mailde hem met ons projectidee en kreeg dadelijk een aantal voorstellen.’

Basquiat, Banksy en Wietseart

Voor dit project kwam Wietse drie weken na elkaar, een hele of halve dag op school. ‘De eerste keer heeft hij uitgelegd wat streetart is, waar het vandaan komt, welke boodschap de artiesten willen uitdragen.  Hij introduceerde de leerlingen in de wereld van Banksy en Basquiat. Ze kennen nu het verschil tussen een tag en een piece en zijn nieuwsgierig naar het graffitistraatje van Gent. Er is een goede leraar aan Wietse verloren gegaan (lacht).’

‘Hij heeft toen ook zijn eigen werk getoond en verteld hoe hij inspiratie vindt in geschiedenis, dieren en reizen. Hij werkt niet met spuitbussen, maar schildert met penseel en verf. Patronen zijn zijn handelsmerk. Hij deed er jaren over om een eigen stijl te ontwikkelen. Het is goed dat leerlingen horen dat zoiets niet uit de lucht komt vallen.’

'Wietse bracht drie schetsen van dieren mee. Hij toonde op het bord hoe hij die tekeningen opbouwt. Nadien bedachten de leerlingen zelf dieren en patronen om de tekening op te vullen. Hij leerde hen er diversiteit en een mooi lijnenspel in te brengen.'

Van de eerste keer goed

De week erop had Wietse verf en borstels mee. In een wip zette hij een grote octopus en vis op de muur. Nadien waren de ontwerpen van de leerlingen aan de beurt. Van Wietse moesten ze die meteen met een verfborstel (en met weinig verf en lichte druk) op de muur schetsen. De grote schaal en de niet-alledaagse ondergrond maakte dat bijzonder. De contouren werden dan opgevuld met patronen. Wietse voegde een blauwe waterlijn toe die het geheel bindt. Verder beperkte hij het aantal kleuren: zwart, blauw en oker.

De laatste sessie staat in het teken van afwerken. De groep die dan niet aan de muurschildering werkt, maakt uitnodiging en affiches met een collagetechniek om de inhuldiging van de muur aan te kondigen.

Een andere kijk in je klas binnenhalen

Als praktijkleerkracht heeft Siets veel ervaring. Wat voegde Wietse daar nog aan toe? ‘Hij heeft de vakkennis voor zulke grote werken. Bovendien is het leuk om een ander standpunt en een andere kijk in de klas binnen te halen. Ik leerde van hem dat het ontwerpproces niet te lang moet duren. Terwijl ik nog een ontwerpje zou maken en nog een, ging hij al snel over naar de muur. Direct met penseel en verf dan nog. Ik zou nog projecties overwegen en beginnen zeuren over niet perfecte lijnen. Wietse laat hen verder werken en weet dat het in het geheel wel goed komt. Hij gaf hen het zelfvertrouwen om dat te doen, moedigde hen aan en stelde mij gerust dat een fout lijntje in het geheel niet zou opvallen. En effectief, het kwam goed. Heel goed zelfs.’