Don’t stop me now!

‘Eind maart vond in onze school een dansproject plaats. Het was het hoogtepunt en tegelijk de apotheose van een voorbereidingsperiode van vele weken’, vertelt Lore Renson, LO-leerkracht en bedenker van het initiatief. ‘Alle leerlingen van het secundair onderwijs van onze school waren op één of andere manier betrokken. En dat is nu net wat het zo leuk maakte.’

Inspiratie

‘Tijdens het eerste trimester belandde ik op YouTube bij een filmpje dat me erg aansprak. In een Amerikaanse school danste een leraar door de school en in zijn zog dansten vele leerlingen mee. Dit filmpje liet me niet los. De verbondenheid die deze leerlingen met hun school moesten voelen, dat vond ik een geweldig gegeven. Ik dacht dat zoiets in onze school ook mogelijk moest zijn. Ik wist ook dat er op onze school vele goede dansers school lopen, ook al was dat helemaal geen voorwaarde.’

Op zoek naar een gespecialiseerde partner

‘Maar hoe kon je zoiets filmen? Ik vroeg het eerst na bij Jan Portael, een collega met kennis ter zake. Zo kwam ik te weten dat je voor zoiets gespecialiseerd materiaal nodig hebt voor het opvangen van de schokken die de verplaatsing met zich meebrengt. Ik dacht dat ik het idee hier wel kon opbergen. Er gingen enkele weken voorbij … maar het bleef knabbelen. Toen dacht ik aan Bas Schaevers, oud-leerling en tweede jaarstudent aan filmschool KASK te Gent. Ik belde hem. Zonder er lang over na te denken, zei Bas: ik doe dit. Hij was er zich heel erg van bewust dat onze school mooie plekken bevat en zag daar potentieel in. Bovendien had hij als oud-leerling een affiniteit met de school. Bas kwam bovendien met het schitterende idee om het te laten doorgaan tijdens de vastenvoettocht.’

Doe maar!

‘Aangezien ik thuis ook een dansende dochter/leerling heb zitten, heb ik haar daar eens voorzichtig over aangesproken. Of zoiets leuk zou zijn, Silke? ... Voor ik het wist was er een Facebook groep, waren er een tiental kandidaat dansers om het project te trekken, hadden ze een liedje gekozen en stelden ze een parcours voor. Mijn LO-collega’s waren onmiddellijk paraat om mee te plannen, logistiek mee te ondersteunen en dansante collega’s Dominique, Lieve, Sandrine, Sofie en Valerie stonden klaar om mee het dansje aan te leren aan bijna 2800 leerlingen.’

‘Een hele week organiseerden we een ‘dansweek’ tijdens de LO-lessen en dat gaf mij en de 10 betrokken leerlingen de kans om groepen apart te nemen om de dansjes van de ‘flashmob’, de naam die het filmproject kreeg, aan te leren. We mochten we de labo’s gebruiken, we mochten de feestzaal gebruiken, maar de kapel? ... ook de kapel mochten we gebruiken! … overal kregen we een ’ja, doe maar’.’

Vele schouders

‘En dan was het eindelijk zover. Wat een spannende dag!... Bas was ziek en koortsig, maar sloeg zich met behulp van zijn assistent Pol doorheen de heftige dag. De LO-collega’s hadden hun schouders helemaal mee onder het project gezet. Zonder hen was het nooit gelukt! Maar ook vele andere collega’s boden hun hulp gevraagd en ongevraagd aan. De leerlingen deden het fantastisch en zelfs het weer zat mee. Om 15.10 uur waren we klaar met de laatste opnames en kon ik Bas wel bij elkaar vegen …’

‘Tegen het einde van de paasvakantie kreeg ik bericht van Bas om de montage te bekijken. We schaafden nog enkele dingen bij en zorgden ervoor dat het filmpje voor de opendeurdag de wereld in gestuurd werd …’

Je kunt het schitterende hieronder bekijken.