Een jeugdboek inspireert deze leerlingen tot een theatraal kasteel in de wolken

Dromen hebben is één ding. Ze ook waarmaken, is een ander paar mouwen. Daar heb je inspiratie, veerkracht én verbeelding voor nodig. Maar hoe ontwikkel je dat?

'Onze school, HSBS Klavertje Vier, is gelegen in de multiculturele Noordwijk van Brussel', zegt directrice Katrien Kovaleni. 'Het is een wijk die naast een hoge diversiteit ook hoge kansarmoedecijfers kent. Daarom willen we onze leerlingen wapenen met een gezonde portie cultuur en creativiteit. Mensen met verbeeldingskracht komen minder snel vast te zitten en kunnen goed 'out of the box' denken. Voor ons is cultuur(educatie) een manier om vanuit andere perspectieven te leren kijken. Leerlingen die bewust en actief bezig zijn met cultuur ontwikkelen begrip voor andere normen, waarden en culturen.’

Met het project Mijn Kasteel in de Wolken wil de school leerlingen helpen om zichzelf te ontplooien. Daarbij staat het kasteel symbool voor de school als veilige haven en voor je eigen, sterke hoofd waarin je vrij en veilig mag denken wat je wil. Twee klassen van het derde leerjaar - zo’n 45 leerlingen in totaal - gingen aan de slag, onder begeleiding van Amadeo Kollectif.

'Voor ons is cultuur een manier om vanuit andere perspectieven te leren kijken. Leerlingen die bewust en actief bezig zijn met cultuur ontwikkelen begrip voor andere normen, waarden en culturen.’

Katrien Kovaleni - directrice HSBS Klavertje Vier

Pure fantasie

‘Leerlingen van het derde leerjaar zijn nog heel speels, maar kunnen zichzelf ook al wat mondeling uiten en hun gedachten verwoorden,' zegt juf Cheyenne. 'Voor veel leerlingen is fantasierijk- en creatief denken een uitdaging. Ze kunnen zich moeilijk iets inbeelden, of zich verplaatsen in een ander, terwijl dat essentieel is om veerkrachtig en hoopvol in het leven te staan.’ En laat verbeelding nu net het handelsmerk zijn van Amadeo Kollektif.

Samen werkten de twee klassen toe naar een interactieve voorstelling voor de hele school. Daarbij vonden ze inspiratie in het jeugdboek Rosie en Moussa. Rosie verhuist met haar moeder naar de andere kant van Brussel, waar ze allemaal bijzondere mensen ontmoet. Moussa wordt snel een goede vriend, en gaat samen met haar op zoek naar haar vader. ‘Het feit dat onze Brusselse leerlingen hun eigen leefwereld herkenden in het verhaal heeft hun enthousiasme aangewakkerd’, zegt juf Cheyenne.

Aan de slag

Elke sessie, begeleid door Eric Van Pee van Amadeo Kollectif, start met een opwarming, rond verbeelding, concentratie en samenwerking. Door middel van spelletjes oefenen leerlingen om hun fantasie de vrije loop te laten. Zo is er het idee van ‘de omgekeerde wereld’, dat Rosie en Moussa gebruiken om anders na te denken over de niet altijd zo fijne realiteiten van hun leven.

‘Via theateropdrachten stimuleren we hun verbeelding', legt Eric uit. 'We spelen verhaalelementen uit Rosie en Moussa na, waarbij de leerlingen op zoek gaan naar de emoties van de personages. Daarnaast bedenken we ook nieuwe scènes. We staan stil bij lichaamstaal en hoe je présence kan hebben op een podium’.

Achter de wolken

De workshops worden tijdens de uren muzische vorming gegeven maar de school wilde sowieso vakoverschrijdend te werk gaan en ook leerdoelen van Nederlands, sociale vaardigheden en WO betrekken in het verhaal.

‘We wilden ervoor zorgen dat de leerlingen met alle muzische domeinen in aanraking komen', zegt Juf Cheyenne. 'Er was in dit project vooral veel aandacht voor muziek’.

‘De leerlingen moeten zich amuseren en krijgen de kans om te maken en te tonen', zegt Eric. 'Ze mogen proberen en mislukken. Daarnaast is de opbouw van de sessies erop gericht dat ze zich steeds meer durven tonen. Het doel is ook expliciet om hun eigen "kasteel in de wolken" te bedenken. Hoe zien zij zichzelf? Wat willen ze veranderen? Hoe zien ze de toekomst?’

Het resultaat van de verschillende workshops werd een groots toneelstuk.

‘We kijken met een frisse blik naar kunst, cultuur en creativiteit en delen onze ervaringen met elkaar', zegt juf Cheyenne. 'En de leerlingen van het tweede en vierde leerjaar konden veel inspiratie opdoen tijdens het toonmoment.’