Gedichten in steen

In 1870 was Vivenkapelle niets meer dan een gehuchtje bij Damme. Je vond er een kerk met aan de voet daarvan een klooster en een klein schooltje. De kloosterlingen leefden er min of meer teruggetrokken, in de gangen kon je een speld horen vallen. Op een klein binnenkoertje speelden wat schoolkinderen.

In 2007 is Vivenkapelle nog steeds niet veel groter dan zo’n 140 jaar geleden, maar in die tijd is er heel wat veranderd. Kloosterlingen hebben plaatsgemaakt voor een kleurige bende kleuters, kinderen en leerkrachten die vol enthousiasme door de smalle donkere gangen stuiven. Van het rustige leven van weleer is nog weinig te merken.

Een grotere tuin

Kleuter- en basisschool Vivenkapelle huist in deze prachtige historische site, ergens diep in de polders. Gelukkig weten de leerkrachten deze omgeving te appreciëren en maken ze er gretig gebruik van in hun lessen en vakoverschrijdende projecten. Daarom kochten ze een aangrenzend braakliggend perceel grond met het idee dat de school wel een grotere tuin kon gebruiken! Zo ontstond de ontdektuin.

Na de aankoop werd er weinig aan veranderd: enkele bomen brengen er hun oude dagen door, onkruid mag er volop groeien en ook de dieren en insecten mogen er blijven wonen. Tussen dit alles wordt af en toe een padje gemaaid, zodat de natuur van dichtbij kan worden geobserveerd.

De kinderen kunnen vrij in de tuin spelen als ze dat willen, maar elk seizoen gaan de kleuters ook in de tuin op ontdekking: ze voelen afgevallen bladeren, ruiken de geur van paddenstoelen, ze zien ontluikende blaadjes, horen jonge vogels kwetteren of proeven de koude van de winter. Met wat ze daar aan indrukken opdoen, duiken ze de klas in. De kleuters zorgen voor jonge kuikentjes, maken afdrukken met boomschors of ze weven hun indrukken tot een spinnenweb. Op de klanken van één van De vier jaargetijden van Vivaldi dansen ze elke keer weer het nieuwe seizoen in.

Gedichten in steen

Maar niet alleen kleuters neuzen rond in de natuurtuin. In het kader van het dynamoPROJECT gingen de leerlingen van de lagere school aan de slag met beeldend kunstenaar Maud Bekaert. Samen kapten ze een gedicht uit in steen, dat nog steeds te lezen is aan de ingang van de tuin. Ze gingen met de Litenatuurtjes van Geert De Kockere aan de slag en ook Jan Van Coillie kwam langs om hun impressies in poëzievorm op papier te krijgen.

Op sommige dagen wordt de tuin opengezet zodat elke ouder en elke leerling via de tuin de school binnenmoet. Op hun parcours worden ze dan verwend met de pareltjes die de leerlingen hebben gemaakt. En zo wordt de tuin meer dan een ontdektuin, maar ook een tentoonstellingstuin, een poëzietuin of een danstuin!