Co-teachen met de academie? Doen!

‘Toen het nieuwe leerplan voor muzische vorming ongeveer 6 jaren geleden in voege ging, zijn we naar de academie gestapt om ons te laten ondersteunen’, vertelt Chantal Verlent. Zij is leraar en zorgondersteuner in leefschool ’t Veertje. ‘De meeste leraren hebben niet genoeg expertise meegekregen om aan de hoge verwachtingen van het leerplan te voldoen. Daarom investeert onze school al 5 jaar heel bewust in die muzische professionalisering.’

Om de 2 weken een expert in de klas

Zo komen om de 2 weken 4 experts van de academie naar ’t Veertje. Ze werken telkens een namiddag met de leraar en de leerlingen. Via een beurtrol krijgt elke leefgroep de expert voor beweging, beeld, muziek en drama in de klas. Nele Snoeck is bijvoorbeeld de leraar drama: ‘Meestal sluiten we aan bij de thema’s die dan in de les aan bod komen. Zo krijg je ook een creatieve verwerking van de leerstof.’

Proces- en productgericht

De vorige jaren was de ondersteuning van de academie niet toegespitst op een groots samenhangend eindproduct van de hele school. Dat wilde de school dit schooljaar wel proberen. Chantal: ‘We wilden een totaalspektakel met de hele school organiseren. Met de ervaring en de extra handen van de academie, gaat zo’n uitgebreid proces sneller en is het resultaat professioneler.’

‘De basis? Een doorgeefverhaal waar alle klassen aan meeschreven’

Verhaal van kinderlijke angsten

‘We zijn gestart met een doorgeefverhaal’, gaat Chantal verder. ‘De kleuters zijn beginnen schrijven. Zij hebben de personages, de namen, de insteek van het verhaal bedacht. Dan is het doorgegeven aan de volgende groepen die er telkens op verder gebouwd hebben. Nele goot het geheel in een versie die we dramatisch konden uitbeelden.’

‘Ik heb het hooguit wat opgesmukt’, reageert Nele. ‘De verhaallijn en de personages zijn volledig van de kinderen. Maar soms moet je er 3 zinnen bijschrijven omdat een overgang anders te bruusk is. Het ging over Libella. Dat meisje gaat op wandel door een bos en wordt geconfronteerd met haar kinderlijke angsten, zoals een wolf en bosmonsters. Zit zo’n hele tros monsters in een caravan? Dan zijn er ballonnen en hop, de caravan vliegt in de lucht. De logische, volwassen denktrant hebben deze kinderen nog niet. Dat is het mooie.’

Schimmenspel, achtergrondbeelden …

Chantal: ‘Toen het verhaal er lag, bekeken we waar we stukjes drama en muziek konden inlassen. Zo speelden we een schimmenspel. We maakten ook achtergrondbeelden om te projecteren bij passages van het verhaal. De juf van muziek bracht een orkestje van verschillende klassen bij elkaar. De vertellers spraken de bindteksten uit en Nele leerde de acteurs echt acteren en hun stem goed te gebruiken.’

Nele: ‘We hebben heel veel technieken toegepast. Onder het schimmenspel zat er bijvoorbeeld ook brutage. De derde kleuterklas brak takjes voor de microfoon zodat het geluid van het bos aanwezig was. Of ze lieten steentjes in het water vallen. Elke leerling was betrokken.’

De plus van een repetitieproces

‘Het doorgedreven repeteren voegde iets extra’s toe dit jaar. De kinderen moesten leren wachten, respect hebben voor anderen als iets niet lukte, doorzettingsvermogen tonen. Omgaan met stress, met podiumvrees, met feedback: het is niet meer zo vrijblijvend als het toneeltje in de klas. En al die emoties beleef je samen. In zo’n proces kunnen kinderen die in een normale klassituatie geen raakvlakken hebben, elkaar vinden.’

Meer dan muzische doelen afvinken

In een grote zaal werden 2 voorstellingen gespeeld. Met het proces én het resultaat is iedereen in de wolken. Chantal: ‘Door regelmatig en intens te kunnen co-teachen met een leraar van de academie krijg je een pak expertise.’

‘Ook op leerlingen heeft het geweldige effecten. Als zij zich muzisch kunnen uiten, dan gaat het ook beter met hun welbevinden. Alle onbewuste, onverwerkte zaken kruipen in dat medium. Vaak kan je dan ook weer cognitief dat stapje verder gaan. De sociale interactie in de klasgroep verbetert, de omgangsvormen ook. Dat alles is de meerwaarde die we als leefschool hoog in het vaandel dragen. Deze samenwerking gaat dus over veel meer dan muzische doelen afvinken of een totaalspektakel op een podium brengen.’

Tips van Chantal en Nele:

• Ga een lange, duurzame, intense samenwerking aan waarbij de leraar in zijn eigen klas wordt ondersteund. Zelfs leraren die weinig creatief zijn, gaan zo muzische dingen integreren, uitproberen en mogelijkheden zien.
• Kijk vooral naar de weg die leerlingen hebben afgelegd. Dat vertelt meer over het kind dan het eindproduct. Een eindproduct is een meerwaarde naar teamwork, sociale cohesie, en zich kunnen tonen toe. Maar alleen als je al vele jaren procesgericht bezig bent.
• Geloof in je leerlingen. Veel leraren zeggen ‘Dat kunnen die van ons niet.’ Leraren en ouders overschatten vaak de intellectuele capaciteit. Ze worden allemaal dokter en chirurg. Maar op muzisch, sociaal, emotioneel vlak is er een grote onderschatting van leerlingen.